Според Светската здравствена организација, просечното внимание на возрасно лице на дадена важна тема трае само 49 секунди. Нарушувањето на вниманието стана масовен светски тренд. Стручњаците предупредуваат на последиците и предизвиците што ги носи инстант содржината, инстантните решенија и заситеноста со содржини.

 

Дека луѓето се повеќе бараат психотерапија бидејќи нема кој да ги слуша, потврдуваат и психолозите и психотерапевтите Јована Стојковиќ,  Според нив посебн проблем има меѓу родителите и децата, и мислат дека вистински благослов е ако родителот помине еден час со дете, но без мобилен телефон или да не прави друга активност освен да разговара со детето. Ова нарушување на вниманието се јавува сè почесто. Практично според нив, тој фокус не е добар и се јавува кај секое трето дете.

Психолозите и психотерапевтите велат дека во минатото вежбавме како да правиме повеќе активности, но денес прво треба да се работи на тоа како повеќе да се фокусираме на одредена активност.

Првите проблеми со вниманието кај децата се појавуваат во прво одделение кога од нив се бара да молчат 45 минути. Во некои случаи, дијагнозата на импулсивност и агресивност се поставува на возраст од трето одделение во основно училиште. Сепак, и кај возрасните има и такви кои тешко слушаат, ги прекинуваат другите, упаѓаат во збор...

Според стручните лица, најлошиот период е адолесценцијата и растењето до околу 25 години, после тоа некако се смирува, но подобрување се случува дури по 40-тата година“.

Зборувајќи за тоа колку децата „обрнуваат внимание“ кога станува збор за содржината на интернет, психолозите се убедени дека тоа е распон на внимание што се мери во секунди: „Тие буквално гледаат одредена содржина неколку секунди или минута и потоа преминуваат на следната“. Од искуство велат дека има дури и деца на психотерапија кои исклучиво гледаат реклами кои содржат високи тонови, бои и слично, а тоа е всушност проблем затоа што некаде мозокот се бомбардира со тие високи стимули и тогаш се јавува проблемот што тие не реагираат на некои. да речеме, нормални тонови и на своето име и така натаму“.

Разликата помеѓу кликовите и „длабочината на читање“

Кога станува збор за вниманието посветено на порталите од страна на читателите или гледачите на онлајн содржини, практиката варира во зависност, меѓу другото, и од тоа каква е целта на создавачот на таа содржина. Искуствата во овој домен се разликуваат на порталот за јавни услуги.

„Тие се малку поинакви од порталите кои бркаат висока читаност, чија главна цел е да имаат што е можно повеќе прегледи на страниците, бидејќи тоа носи рекламирање и носи одреден приход. Но генерално малку има стручен говор, и не е познато колку тоа го разбираат луѓето, но на интернет се мерат две работи. Еден од нив е бројот на отворени страници, што значи бројот на кликови што некој направил некој да кликне на нешто. „Втората важна работа е длабочината на читањето и колку луѓето остануваат на текстот“, вели Зоран Становиќ,уредник на интернет порталот на РТС.

Клучот за задржување на вниманието е исто така различен, во зависност од намерата на креаторот на содржината.

„Ако мојата цел е да имам што повеќе кликови, бидејќи бројот на кликови ќе им сигнализира на маркетинг лицата дека треба да платат за рекламирање на таа страница бидејќи бројот на кликови е голем, тогаш мојата цел е луѓето само да ја отворат. и не ми е гајле што ќе се случи следно“. Ако целта е да се забавуваме со содржината, да читаме, тогаш длабочината на читањето е важна. Сè на сè, некаде, внимание – не треба да сметате на повеќе од 50 секунди по текст.

И кога пишувате текстови, тие не треба да бидат подолги од, да речеме, двесте зборови, што е доволно да се прочита за околу 30 до 40 секунди.

Поентата е да не се издолжува текстот, бидејќи повеќето луѓе читаат доста брзо. Има и такви кои, само го отвораат текстот, го гледаат и продолжуваат понатаму.

Насоките кога се работи на содржината на портал се примарно под влијание на уредувачката политика.

„Трендовите се менуваат откако постои интернетот. Луѓето кои први користеле интернет биле луѓе со високо образование, научници. Како што се ширеше, тоа ниво на интерес генерално стана просечно во споредба со општеството како целина. Значи, нормално е просечниот граѓанин да нема интерес и внимание како што има еден научник. „Затоа паѓа и се движиме кон броење на просечно внимание - 30, 40 секунди е одлично време да се посветиме на еден текст“, вели уредникот на интернет порталот РТС.

Тој објаснува дека има разлика и во целната публика: „Ако нашата цел е да имаме академски текстови на академски веб-страници, тогаш нема да водиме премногу грижа, бидејќи сметаме дека таа публика има трпение да чита од почеток до крај“. Ако сакаме да се осврнеме на вестите, на општата популација, значи – она што го велиме дека го прави веб-страницата на познат медиум, тоа значи дека вестите треба да бидат напишани на таков начин што просечниот граѓанин е заинтересиран да ги прочита тие 30 до 50 секунди. Исто како вестите на ТВ. Ниту тие не траат. „Една вест на телевизија трае до 30 секунди“.

Прашањето за површноста и „што бара човечкиот мозок“

Според, психолозите многу луѓе при пребарувањето на интернет често бараат инстант решенија, односно бараат информации во две-три реченици. Овој систем за брза реакција, често е присутен во секојдневниот живот.

Во однос на барањето брзи решенија и одговори, уредникот Станојевиќ смета дека не очекува драматични промени во натамошниот развој на медиумите.

„ Не мислам дека ќе има драматични разлики, освен што во последно време психолозите најмногу работат на оваа читателска публика и слично, за да сфатат што бара човечкиот мозок. Мислам дека и тие ќе се прилагодат. Човечкиот мозок еволуирал со милениуми. Значи, не можеме да очекуваме дека нешто значајно ќе се промени за 20, 30 години. Ќе има некои ситни, мали промени“, смета Станојевиќ.

Тој промените ги гледа првенствено во однос на брзината на развој на технологии: „Веројатно ќе има повеќе видеа, но тоа нема врска со тоа што сакаме или не сакаме да читаме, има врска со брзината на технологијата." Да речеме дека интернетот не започна како видео платформа бидејќи беше многу бавен. Значи,  во 96- 97 година, не можевте да пуштите видео клип, требаше половина час да се вчита... Денес го гледате практично во живо. „Значи, технологијата нè доведе до тоа да можеме да објавуваме содржини што не можевме порано“.

Тој нагласува дека има проблем со платформата TikTok, која им служи на младите кои гледаат што ги интересира за 15 секунди: „Кога некој ќе помине половина час гледајќи петнаесет секундни содржини, тој не постигнал ништо во животот, ретко ќе се сети на било што." Има проблем и со текстот. „И во ова за што зборуваме, ако кажам повеќе од две-три информации во овој разговор, а сме рекле само 15, луѓето ќе запомнат само она што најмногу ги шокира“, заклучува Станојевиќ.

Многу луѓе трошат изненадувачки малку време на отворени содржини.

Уредникот на интернет порталот РТС  вели дека не можеме да присилиме никого да биде информиран на вистински начин ако не сака.

„Но, кога ќе влеземе во некои кризни ситуации, а има многу такви моменти во текот на денот и во текот на месецот и годината, зависи што мериме по криза, луѓето се свртуваат кон содржината, т.е. оние кои веруваат. Значи, тогаш тие не трчаат до TikTok за да дознаат кој ќе биде, не знам, девизниот курс или температура, или не знам што. Тие одат таму каде што веруваат дека информациите се точни. Затоа, тие информации мора да постојат таму“, рече Станојевиќ.

Посилна технологија – повисоки очекувања од поединецот

Зборувајќи за влијанието на технолошкиот напредок, Станојевиќ објаснува дека денес од просечниот човек се очекува да го прави она што еден научник го правел пред сто години.

„Да ракувате со мобилен телефон, компјутер, да го користите и да го имате во автомобил, да бидете опкружени со технологија. Значи, тоа не беше порано. Значи, веќе си поставивме премногу задачи кои не постоеја пред сто години.

Така, сега едноставно имате притисок да морате да правите многу работи одеднаш... Додека технологијата се обидува да ни помогне да направиме помалку,  не принудува да направиме повеќе. „Затоа што ќе треба да управуваме со многу работи“, заклучува Зоран Станојевиќ, уредник на интернет порталот РТС.