Јелена Петошевиќ, или едноставно Yelena, воопшто не е ново лице на регионалната сцена. Се појави пред неколку години и, со интригантните синглови „Никола“ и „Слатка мала“ ја освои публиката. Потоа направи мала пауза и се врати со комплетен албум – „Сврати код мене“, објавен под закрилата на издавачката куќа „Менарт“. 

Yelena сосем случајно се најде во светот на музиката, каде што реши да остане. Оваа белградска поп и џез пејачка со зборови, глас и музика не насмевнува, растажува, возбудува и не лути. 

Впечатлив контраст со нејзиниот милозвучен глас и минималистичките џез-поп ритми, се текстови кои изобилуваат со сексуални алузии и, не ретко, на експлицитен начин тие ја третираат љубовта, пародирањето на романтиката и женско-машките односи. 

Yelena има студирано мода, графички дизајн и анимација. Концертно настапувала со бендот во белградските клубови, а запеа и во Лондон, каде како студентка, мина дел од својот живот. Првото претставување за македонските медиуми го има за Анторис... Помина нешто повеќе од една година од објавувањето на вашиот неверојатен албум „Сврати код мене“. Период доволно долг за да стивнат впечатоците, песните да допрат до слушателите, вашите емоции да најдат мирно засолниште... Ако сето ова дојде на свое место, дали се исполнија вашите очекувања? 

- Не можам да кажам дека го фатив вистинскиот момент, за да го издадам првиот албум. Заедно со албумот објавив и два спота за песните „Мала Данка“ и „Сврати код мене“, но набрзо ситуацијата со корона ескалира, и не можеше да се следи промоцијата на албумот. Како резултат на тоа, останав со чувство дека тоа не е целосно реализирано. На албумот има неколку нови песни за кои навистина се грижам, но мислам дека не беше прилика да и ги претставам на публиката како што би сакала. Што не значи дека е доцна... 

Имам впечаток дека по физичкото објавување на албумот немаше никакви промотивни активности, нови видеа, настапи... Короната ептен ви ги помести плановите? 

- Да секако. Како што напоменав, тој дел со свирка во живо во еден момент, барем за мене, стана целосно бесмислен. Беше забрането, не само да свири, туку и да свири музика на места каде што се собираат луѓе, како една од мерките за заштита од короната... Се сеќавам на Вашите зборови, по повод издавањето на албумот – „Бев нестрплива да ги споделам сите нови песни со публиката, особено сега кога целиот свет се преврте наопаку... Имаше ли контакти со публиката? Тие ве критикуваат или ве фалат? Што повеќе влијае на вас - добрата или лошата критика? 

- Што се однесува до самиот албум, ми се допаднаа критиките и ги ценам добрите критики кои не се наменети за рушење, туку за увид од друг агол. Критиките беа позитивни, што ме охрабрува дополнително. Сепак, изостанаа критиките за концерт, бидејќи тоа е магијата што би можела да ја пренесам на свој начин. Мислам дека албумот во целина, како едно дело, како "леле каков албум!" е изгубен во морето од синглови и музички видеа на YouTube. Контактот со публиката ми се случува исклучиво во живо за време на свирката. Не можам да го наречам контакт тоа што е преку социјалните мрежи. Не можам да навлезам толку многу, за да може некој да ме слушне и да види преку телефон... 

Што правевте во меѓувреме? Верувам дека не бевте имуни на нови идеи, нови песни? Некаде прочитав дека најмногу сакате да снимате видеа... 

- Тоа е се што направив. Сега со нетрпение го чекам моментот што се ближи. Снимањето на спотот е како моја последна работа, а за прв пат ми запна на снимањето на спотот за Еко песната. Се обидувам да најдам рамнотежа помеѓу мојот барушест сарказам и сериозната тема која е многу актуелна овде во последно време. 

Како гледате денес на вашата песна „Никола“, која на некој начин стана ваш заштитен знак? Ја снимивте многу помлада, со еден директен речник, кршејќи ги табуата на пуританскиот свет. 

- Се чувствувам како да не е моја. Малку ми е и блам, но и драго, затоа што мислам дека сум благодарам за храброста што ме наведе да правам музика! 

 Како вие, како уметник со амбициозни намери се вклопувате во актуелната сцена во регионот? Дали мислите дека новите правила што ги донесе глобализацијата повеќе користат или го кочат некој уметник од вашиот калибар? Ова особено прашувам затоа што добар дел од животот сте го минале во еден поинаков свет, во Белгија. 

- Не знам колку добро се вклопив, но мислам дека има простор за мене, и може да биде и многу повеќе. Проблемот овде е што музичарите, ако не се занимаваат со некои други работи, тешко можат да живеат од музика. Особено сега за време на пандемијата. You Тube колку што не уништи, толку и ни овозможи брзо да допреме до поголема публика. Мора да имате тим зад вас, некој за маркетинг, а јас не се вклопувам во тоа. Не сакам секој ден да објавувам на мојот Инстаграм што правам, каде работам, каде тргнав, каде стасав, што носам, што јадам... Секаде е исто - „следбениците“ се поважни од слушателите! 

Од првите песни, па се до албумот со Воја Аралица, Вам ви се случи животот, дете... Што вели Лука за тоа што мајка му работи во музиката? Каде го гледате вашето дете, неговите врсници во ова пропуштено време? 

- За среќа, имам дете кое сака музика и сака да свири, а сака и да ја слуша мојата музика. Сега можам да го носам на концерти! Мислам дека децата треба да се тераат да го прават она за што ги бива. Мислам дека овој училишен систем е застарен и мислам дека сега се е на родителите. Колку повеќе обезбедуваат и поконструктивно се справуваат со децата, толку полесно и подобро ќе им биде подоцна. Порано децата беа препуштени на училиште, на општеството или на самите себе, а сега треба да се внимава бидејќи се држат до екраните, имаат помалку можности за дружење и социјализација. Живеевте на запад, каде го учевте маркетингот и медиумите. Колку од вашето искуство можете да аплицирате во Србија? 

- Се уште се занимавам со анимација, ја учев и многу ми се допаѓа таа работа. Во последно време повеќе размислувам за анимирани проекти, додека музиката не се врати во живот. Тоа секако е работа која не е врзана за место или држава. 

Знам дека вашите песни се популарни во Хрватска, а можете да ги слушнеме и во Скопје. Колку ви се важни овие факти во животот? 

- Искрено сум воодушевена кога ќе слушнам дека некој некаде ме слуша. Мислам дека музиката нема граници, барем не моите, па дефинитивно позитивно влијае на мене кога ќе дознаам дека таа некаде допрела до ушите на слушателите! Каде се гледате себеси за десет години и дали жалите за нешто во Вашиот живот? 

- Мислам дека сликата сега стана кристално јасна. Што побргу сакам да ме снема од бетонот! Сакам да живеам некаде во природа, а сепак да не бидам на крајот на светот. Да правам музика, свирам повремено, имам градина, можеби повеќе деца... И сакам да снимам барем еден долгометражен анимиран филм. И не се каам за ништо. Мислам дека сè се случува со причина и дека треба човекот треба да биде спремен да се осознае себе си. И да сака да сменам нешто на подобро, пред се тоа да биде на самиот себе.

Иван Беќковиќ